Według zagranicznych i krajowych chirurgów plastycznych nowoczesna moda na pulchne usta pojawiła się na początku 2000 roku, a teraz ten trend zaczął już tracić na znaczeniu.
O etnicznych cechach tej preferencji można mówić jedynie biorąc pod uwagę okres przed upowszechnieniem się przemysłu mass mediów (początek XX wieku), który miał kluczowy wpływ na popularyzację tego zjawiska.
Jak to się wszystko zaczeło
Niektórzy badacze pulchności ust w społeczno-kulturowym kontekście epoki (w szczególności felietonista BBC Future David Robson) przypominają nawet traktat Arystotelesa i jego uczniów, w którym potępili właścicieli pełnych zmysłowych ust w obecności delikatnie mówiąc, niskie zdolności umysłowe. A starożytni filozofowie nazywali ludzi o wąskich ustach „dumnymi jak lwy”.
Praktykujący dermatolog i kosmetolog, kandydat nauk medycznych, konsultant naukowy moskiewskiego „Eksperta” REC, Maria Shirshakova pisze w jednej ze swoich prac naukowych, że moda na pulchne usta pojawiła się jeszcze przed naszą erą. Nawet starożytni Egipcjanie próbowali naśladować Nefertiti jej „umiarkowanie pełnymi, dobrze zarysowanymi ustami”. W starożytnym Egipcie kobiety starały się podkreślić kształt ust ciemnym kolorem ówczesnych kosmetyków, nadając im większą zmysłowość.
Kochający wolność Francuz z XIII wieku z szacunkiem odnosił się do pulchnych kobiecych ust jako nieodzownego atrybutu kobiecego piękna. Jeden z autorów Romance of the Rose (został napisany przez dwóch średniowiecznych pisarzy, Guillaume de Lorris i Jean de Meun w pierwszej i drugiej połowie XIII wieku) z podziwem opowiada o „małych ustach z pulchnymi czerwonymi ustami” jego ukochana. We Francji w tamtym czasie pełne usta podkreślały wyjątkową urodę ich właścicielki.
Potem przyszedł długi okres niewoli takiej manifestacji kobiecej seksualności. W okresie renesansu mistrzowie malarstwa, tacy jak Correggio i Wai Eyck, przedstawiali surowo cienkie usta modelek. Wszystkie cielesne stosunki w Europie uważano za „brudne” i potępiano wszelkie publiczne przejawy zmysłowości.
Max Factor i jego „pączek róży”
„Lipowa rewolucja” miała miejsce w pierwszej połowie XX wieku, a jednym z jej pionierów jest pochodzący z Rosji Maksymilian Faktorowicz (znany na całym świecie Max Factor). To on wprowadził do mody kształt ust, zwany „pączkiem róży”. Jak pisze Shirshakova, te i inne popularne wariacje kobiecych ust przez dziesięciolecia, przed wybuchem II wojny światowej, podkreślały niedostępność ich właścicieli, a ten obraz został wzmocniony przez replikację kinowych wizerunków popularnych aktorek - Grety Garbo, Marlene Dietrich.
Pełnia powróciła po wojnie
Według krajowych i zagranicznych naukowców moda na pełne zmysłowe usta (w tym do światowego kina) powróciła po zakończeniu II wojny światowej ze względu na fakt, że w tym czasie wizerunek wampirzycy przestał mieć znaczenie: wojna znacznie się zmniejszyła liczba mężczyzn, a panie starały się przyciągnąć przedstawicieli silnej połowy ludzkości wszelkimi „wybitnymi” formami. Merlin Monroe (z domu Norma Jean Baker) swoimi pełnymi ustami w pełni spełniała nowe wymagania tamtych czasów.
Następnie wizerunek piękności z pulchnymi zmysłowymi ustami został skutecznie wsparty jeden po drugim przez koleżanki Monroe Brigitte Bardot, Mia Farrow, Kim Basinger
Era tworzyw sztucznych
Jak powiedział kiedyś rosyjski historyk mody Alexander Vasiliev, z początkiem lat 90. Afroamerykanka z pulchnymi ustami Naomi Campbell zaczęła być uznawana za standard urody - właśnie dla tego kształtu twarzy nadała ton nowoczesnej modzie. Eksperymenty z wprowadzeniem silikonu do powiększania ust były wcześniej podejmowane za granicą, ale w 2000 roku praktyka ta rozpowszechniła się na całym świecie.
Jak pokazują wyniki badań socjologicznych, w koncepcji kobiety współczesnej piękne usta są przede wszystkim pełne, dodają pewności siebie, świadczą o wypłacalności osobistej i społecznej. Jednocześnie prasa krajowa i zagraniczna obfituje w wiele przykładów niewłaściwego wykorzystania plastyków ust w celu ich powiększenia - wygląd osoby po takich operacjach często zmieniał się tak bardzo, że trudno było rozpoznać pacjenta.
