Rzymski historyk Kasjusz Dion opisał Kleopatrę jako „kobietę o niezrównanej urodzie”, a Hollywood przedstawił ją jako czarującą uwodzicielkę. Jednak wszystkie pomysły dotyczące egipskiej królowej zostały zmienione przez małą monetę, która została znaleziona w 2007 roku w kolekcji Towarzystwa Antykwariuszy z Newcastle.
Przedstawiała Kleopatrę, ale jej twarz nie była podobna do twarzy Elizabeth Taylor. Kobieta wyglądała „brzydko”, a nawet „odrażająco”, pisze HystoryExtra.
Jednak pomimo całego szumu, jaki wywołało znalezisko, w monecie nie było nic niezwykłego. Wiele monet z portretem Kleopatry przetrwało do naszych czasów iz reguły przedstawiają tę samą twarz: duży nos, spadziste czoło, ostro zakończony podbródek i cienkie usta.
Choć te portrety mogły wydawać się zaskakujące dla tych, którzy dorastali z „hollywoodzką Kleopatrą”, są one jedynymi historycznymi przedstawieniami królowej, jakie mamy. Niemniej jednak nie przeszkodziło to niektórym nazwać je niedokładnymi i przesadzonymi. Według ekspertów te tragarze mogą być dziełem niewykwalifikowanych artystów.
Nie ma jednak powodu, by sądzić, że były nieprawdziwe. W tym czasie w świecie śródziemnomorskim panowało uniwersalne podejście do portretu, a wizerunek Kleopatry nie był wyjątkiem od tego trendu. Rysy twarzy, takie jak duży nos czy zdecydowany podbródek, mogą być nieco wyolbrzymione, ale tylko dlatego, że uznano je za najbardziej rozpoznawalne cechy przedstawianej osoby.
Na przykład ojciec Kleopatry jest również przedstawiony na monetach z dużym nosem i skośnym czołem. Dlatego eksperci nie wykluczają, że te cechy mogą być rodzinne.
Z drugiej strony, jej kochankowie również nie odpowiadają współczesnym popularnym pomysłom: Juliusz Cezar ma pomarszczoną, chudą szyję i łysą głowę, którą lekko ukrywa korona, a wystający podbródek i złamany nos Antoniusza wcale nie przypominają cechy hollywoodzkiego aktora Richarda Burtona.
Wcześniej donoszono, że egiptolog Okasha Ed Dali odkrył dużą liczbę średniowiecznych źródeł o Kleopatrze, zwykle nieuwzględnionych w pracach zachodnich. Opisują zupełnie inną Kleopatrę, w przeciwieństwie do tej pięknej uwodzicielki, jaką jest dziś znana.
