Duce Benito Mussolini w 1941 roku nalegał na przeniesienie południowo-zachodniej części ZSRR do Włoch. Hitler uchylił się od tych negocjacji i ograniczył się do niejasnych odpowiedzi w duchu faktu, że III Rzesza była gotowa rozmawiać o przeniesieniu zdobytych terytoriów radzieckich pod kontrolę Rzymu tylko wtedy, gdy więcej wojsk włoskich zostanie wysłanych na front wschodni. Nowe fakty z historii II wojny światowej stały się znane po opublikowaniu dokumentów archiwalnych przez Służbę Wywiadu Zagranicznego.
Agent Vadim, który w latach wojny pracował w Wielkiej Brytanii, poinformował Moskwę o negocjacjach między Rzymem i Berlinem oraz o losach okupowanych terenów ZSRR. Jego telegram szyfrujący został wysłany do stolicy Związku Radzieckiego 3 grudnia 1941 r., Kiedy Wehrmacht stacjonował pod Moskwą.
„Pośrednio otrzymaliśmy potwierdzenie od jednego z głównych włoskich urzędników, że po zniszczeniu Rosji Mussolini chce otrzymać specjalne prawa do ustanowienia włoskiego protektoratu w południowo-zachodniej Rosji” - poinformował Wadim, którego prawdziwe imię i nazwisko brzmiało Anatolij Gorsky.
Ponadto Vadim poinformował, że po negocjacjach między Hitlerem i Mussolinim, Führer uzyskał zgodę Duce na wysłanie większej liczby żołnierzy do ZSRR. Te wcześniej tajne raporty zostały opublikowane w zbiorze „Służba wywiadu zagranicznego Federacji Rosyjskiej. 100 lat. Dokumenty i certyfikaty”.
Królestwo Włoch (do końca II wojny światowej państwo włoskie formalnie pozostawało monarchistyczne) wypowiedziało wojnę Związkowi Radzieckiemu 22 czerwca 1941 r. W sierpniu tego samego roku do ZSRR wysłano niewielki włoski korpus pomocniczy oraz kilka samolotów myśliwskich.
W 1942 r. Na froncie wschodnim rozlokowano znaczne siły włoskie. W kwietniu 1942 r. 8. Armia Włoska liczyła 335 tys. Ludzi. Grupa ta wzięła udział w bitwie pod Stalingradem i została całkowicie pokonana przez Armię Czerwoną. W walkach zginęło około 21 tysięcy żołnierzy włoskich, a do niewoli dostało się prawie 65 tysięcy żołnierzy i oficerów.]>
