Każda kobieta przynajmniej raz w życiu używała tego typu kosmetyków dekoracyjnych. WomanHit.ru oferuje wspólne prześledzenie ewolucji głównej „dziewczyny” ze świata kosmetycznego
Chyba najpopularniejszym rodzajem makijażu jest szminka. Nic dziwnego, że kobiety kupują go w takich ilościach. Naukowcy obliczyli, że kobieta przez całe życie zjada trzy kilogramy szminki, co jest ciekawe - mężczyzna je kilka razy więcej. Naturalnie z ust kobiet. Zapraszamy do zapoznania się z historią tego prawdziwie kobiecego produktu.
Istnieje popularna teoria, że starożytna egipska królowa Kleopatra wynalazła szminkę. Wersja jest oczywiście ekscytująca, ale eksperci się z nią nie zgadzają. Według historyków pierwsze próby upiększenia ust podjęły prehistoryczne kobiety w epoce lodowcowej. Tak, już wtedy kobiety chciały uwagi.
Starożytne kobiety używały barwników i łodyg roślin do robienia szminek. Oczywiście taka kompozycja nie trwała długo na ustach.
Za panowania faraonów szminka była niezmiennym atrybutem, który towarzyszył szlachetnej kobiecie w następnym świecie, aby po śmierci mogła wyglądać wspaniale. Ciekawostka: w starożytnym Egipcie szminka nie była używana do dodawania objętości ustom, ale wręcz przeciwnie, do ich zmniejszania. W tym czasie zaczęły się rozpowszechniać ciemne odcienie, sprawiając, że usta były cieńsze.
W starożytności, kiedy „piłką rządzono” wybielaniem rtęcią, szminka nie rezygnowała ze swoich pozycji. Ale w tej epoce brązowy był popularnym odcieniem.
W Grecji i Rzymie szminka znalazła nowe życie: dodano do niej więcej składników, takich jak glinka.
Jednak w średniowiecznej Europie taki kobiecy dodatek nie był mile widziany. Kościół uważał szminkę za diabelski produkt i tych, którzy używają jej jako swoich popleczników. Były odważne kobiety, które potajemnie nabyły szminkę i potrafiły jej używać bez obawy przed gniewem kościoła.
Renesans był pomyślnym czasem dla kobiet chcących się upiększyć. Inna sprawa, że płeć piękna posunęła się za daleko z ilością kosmetyków, ale to tylko w rękach producentów. W tym czasie paleta odcieni stała się znacznie szersza.
Kosmetyki stały się tak rozpowszechnione, że w XVII-wiecznej Anglii uchwalono prawo: jeśli mąż po ślubie zobaczy żonę bez makijażu, a ona okaże się nie tak piękna jak przed ślubem, może zażądać rozwodu.
Francuskie społeczeństwo wprowadziło nową zasadę: tylko mężczyźni mogą używać szminki do podkreślania ust na białej twarzy. Dobrze, że ta reguła odeszła wraz ze śmiercią Ludwika XVI. Kobiety uzyskały dostęp do kosmetyków dopiero w XIX wieku, a potem mogły z niego korzystać aktorki, których reputacja była na najniższym poziomie. Kobiety o średnich dochodach uważały szminkę za produkt wulgarny.
Jednak pod koniec XIX wieku pasje opadły, a kobiety z różnych środowisk uzyskały dostęp do szminki.
To Francuzi wpadli na pomysł, aby szminka była pachnąca. W tym celu zastosowano ekstrakt z winogron. Na początku XX wieku szminka trafiła do kosmetyczki każdej szanującej się Francuzki. Ale od dawna zaniedbywanym triumfem kosmetycznym była wystawa w Holandii w 1903 roku, po której szminka została doceniona przez kobiety z całego świata.
Zdjęcia odegrały ogromną rolę w popularyzacji szminki. „Wielki niemowy” otworzył świat na modę na białą twarz z wielkimi, świecącymi oczami i nie tylko zabarwionymi, ale wręcz pomalowanymi ustami na kolor dojrzałych winogron. Greta Garbo, Marlene Dietrich, Joan Crawford - gwiazdy czarno-białego kina - stały się wyznacznikami trendów „modnych ust”, miliony kobiet na całym świecie próbowały być takie jak one.
Wraz z pojawieniem się kina rozpowszechniła się początkowo czarno-biała, ciemna szminka, głównie w odcieniach czerwieni. Zmieniono jedynie sposób aplikacji, aby nadać ustom określony kształt. Wszystko zaczęło się od klasycznego kształtu o nazwie „Rosebud”. Ta forma została wprowadzona do mody przez hollywoodzkiego makijażystę Maxa Factora. Potem nastąpiła seria eksperymentów z kształtem: od „opuchniętych” ust po dobrze zdefiniowane.
Przez cały ten czas producenci próbowali znaleźć sposób, aby pomadka była trwalsza. Tego „wyczynu” dokonał Max Factor Jr., który dodając różne syntetyczne składniki, osiągnął względną stabilność szminki. Teraz kobiety mogły całować się bez strachu przed makijażem.
Podczas II wojny światowej produkcja szminek spadła z powodu braku olejków eterycznych, ale kobiety i tak nadal jej używały, tym samym dodając sobie pewności siebie.
Począwszy od lat 70. paleta kolorów rosła i zmieniała się: pojawiły się odcienie „nude”, dziesięć lat później, w erze punka i rocka, popularność zyskała ciemnofioletowa szminka, jednak moda na nią przeminęła, ale w naszych czasach ta cień jest dość popularny wśród odważnych młodych kobiet.
Dziś szminka stała się modnym dodatkiem. Do sprawy przywiązuje się dużą wagę: jeśli kobieta wyjmie złotą tubkę znanej marki, podkreśla swój status.
Zdecydowanie zalecamy posiadanie co najmniej kilku odcieni w kosmetyczce. Uwierz mi, szminka może się przydać w najbardziej nieoczekiwanym momencie!
