We współczesnej Rosji, a także na całym świecie, konkursy piękności od wielu lat są popularnymi wydarzeniami towarzyskimi. Dziś, kiedy królowe piękności są wybierane z niemal dowolnego powodu, trudno sobie wyobrazić, że w ZSRR nie było w ogóle konkursów piękności w ich współczesnym sensie. Pierwsza miała miejsce trzydzieści lat temu, w 1988 roku.
Z entuzjazmem Komsomołu
W Związku Radzieckim wszystkie przedsięwzięcia, które w taki czy inny sposób wiązały się z przeniesieniem tradycji kultury zachodniej na krajową ziemię, powstały na sugestię członków Komsomołu. Inicjatywa zorganizowania pierwszego konkursu piękności w środku pierestrojki zrodziła się w murach redakcji gazety Moskiewski Komsomolec, której w tamtych latach, podobnie jak dzisiaj, kierował Paweł Gusiew. Pomysł zorganizowania konkursu pojawił się w 1987 roku po tym, jak gazeta zdecydowała się przekazać nagrodę swojemu najpiękniejszemu czytelnikowi. Konkurs fotograficzny wzbudził wiele emocji wśród prenumeratorów gazety, a propozycja przeprowadzenia konkursu piękności zrodziła się sama.
Jednak zgoda władz była wymagana do zorganizowania takiego wydarzenia. Co dziwne, ale Moskiewski Komitet Miejski Komsomołu, który swoim statusem miał chronić moralność młodych mieszkańców stolicy, poparł organizację konkursu piękności. Wiktor Mironenko, pierwszy sekretarz KC Komsomołu, stał się jedną z głównych politycznych „lokomotyw” lobbujących za zorganizowaniem tego wydarzenia w gabinetach rządowych. Przyjęto „dobrze”, jedyny konkurs polecono nie w zachodniej „Miss Moskwie”, ale po rosyjsku - „Moskiewska Piękność”. Za to wydarzenie zapłaciła moskiewska organizacja Komsomol. Na jego realizację przeznaczono znaczne pieniądze.
Runda kwalifikacyjna
Wybrali piękności, które miały wziąć udział w konkursie na terenie Parku im. M. A. Gorkiego. Biorąc pod uwagę ogromne zainteresowanie publiczności wydarzeniem, zdecydowano się przeprowadzić finał konkursu piękności w Pałacu Sportu w Łużnikach z transmisją na żywo w telewizji centralnej. Przewodniczącym jury został jeden z najpopularniejszych śpiewaków ZSRR, muzułmanin Magomajew. Wśród szeregowych członków jury są Anastasia Vertinskaya, Mark Rozovsky, Michaił Zadornov i inne równie szanowane postacie kultury radzieckiej. Gospodarzem wydarzenia powierzono Leonid Yakubovich. Jednocześnie największym problemem był wybór programu imprezy, bo w Związku Radzieckim nikt nie wiedział, jak faktycznie odbywały się te zawody na Zachodzie.
Doszło do tego, że dyrektor konkursu Maria Parusnikova, jak mówiła później w licznych wywiadach, trafiła do Biblioteki im. V. I. W I. Lenina. Ostatecznie jednak konkurencja nie była gorsza od swoich zagranicznych odpowiedników. To prawda, że organizatorzy konkursu bez zastanowienia pozwolili wszystkim uczestniczyć w eliminacjach, pomimo ich wyglądu, bez sprawdzania stanu cywilnego i pozwolenia na pobyt w Moskwie. Później, w finale, taka nieostrożność wywołała wiele nieporozumień. Zgodnie z regulaminem w konkursie mogły wziąć udział tylko niezamężne dziewczyny z prawem pobytu w Moskwie.
Finał konkursu
Spośród prawie dwóch i pół tysiąca kobiet, które wypełniły ankietę, do finału zakwalifikowano 36 kandydatów. Dziewczęta musiały wyjść na scenę trzykrotnie: w strojach kąpielowych, stroju ludowym i stroju wieczorowym. Niestety organizatorzy konkursu nie wiedzieli, że na takich imprezach wszystkie dziewczyny otrzymują takie same stroje kąpielowe. W Moskwie w 1988 roku każdy z finalistów występował we własnym kostiumie kąpielowym.
Scena dosłownie oślepiała różnymi kolorami i kształtami kostiumów kąpielowych, od purytańskich zamkniętych body po odsłaniające bikini. W rezultacie jury wybrało sześciu finalistów. Ale w tym momencie nagle okazało się, że prawie żaden z nich nie może wygrać konkursu z powodów odległych od istoty samej imprezy. Ira Suvorova był żonaty i miał dziecko. Zgodnie z regulaminem w ogóle nie powinna być dopuszczana do udziału w konkursie.
Oksana Fandera, która była lubiana przez większość jurorów i publiczność, okazała się pochodzić z Odessy bez moskiewskiego pozwolenia na pobyt. Lena Durneva miała dysonansowe nazwisko i nie odważyli się dać jej pierwszej nagrody. Lena Peredreeva nie przeszła z powodu jej szczerze modelowego wyglądu. Pozostały Masza Kalinina i Katya Chilichkina.
Do roli zwycięzcy wybrano Marię Kalininę, choć publiczność domagała się przyznania pierwszego miejsca Oksanie Fanderze, która wyglądała znacznie bardziej efektownie. Jury nie zmieniło jednak zdania i na wsi zaczęli mówić tak, jakby Masza Kalinina została wybrana tylko dlatego, że albo jest prawnuczką Kalinina, albo wnuczką Ligaczowa. Oczywiście były to tylko plotki.
