Chociaż panie na orbicie nie są częstymi gośćmi, każdy lot zapamiętają Ziemianie z nowymi rekordami. Pierwsza na orbicie, pierwsza na otwartej przestrzeni, pierwsza w długiej wyprawie na stację Mir. AnySports postanowiło dowiedzieć się, co pomogło tym odważnym kobietom osiągnąć kosmiczny sukces i czy ich programy treningowe byłyby przydatne dla zwykłych dziewcząt.
Piękna i silna - pierwsza astronautka
Po raz pierwszy kobiecy głos zabrzmiał z orbity Ziemi w 1963 roku. Radziecka tkaczka Valentina Tereshkova poinformowała, że wszystko z nią w porządku. Ale żeby spędzić tylko trzy dni w kosmosie, przygotowywała się od ponad roku! Była przetrzymywana w komorze cieplnej w temperaturze powyżej 70 stopni i wilgotności 30%, poproszona o wykonywanie ćwiczeń w stanie nieważkości, nauczona pluskać na spadochronie do zbiorników wodnych. Valentina była również trzymana w izolacji przez 10 dni, aby przyzwyczaić się do samotności podczas lotu.
W naturze nie ma żeńskiego skafandra kosmicznego, a słabsza płeć na orbicie, żartują w Centrum Szkolenia Kosmonautów. W przypadku dziewcząt w Star City nie ma ustępstw.
Bieganie, skakanie, pływanie, przyrządy gimnastyczne, siatkówka, koszykówka - przy każdej pogodzie zajęcia Walentyny zaczynały się w plenerze, a następnie kontynuowano w pomieszczeniach zamkniętych. Wszystko to miało przygotować Tereshkovą do pewnych, niezależnych działań w nieznanym.
Szkolenie na Ziemi
Kandydat na astronautę, w tym kobieta, musi wykazać wynik co najmniej 3,5 minuty w biegu na 1 kilometr, pokonać 800 metrów czołganiem w 19 minut i przebiec pięć kilometrów na nartach w 21 minut. Ponadto normą dla przyszłego astronauty powinno być 14 podciągnięć i 20 pompek na nierównych drążkach na podejście, a „róg” musi być utrzymywany przez 15 sekund.
Anna Kikina jest jedyną kobietą w rosyjskim zespole kosmonautów. Trenuje od trzech do pięciu razy w tygodniu po dwie i pół godziny. Wszystkie ćwiczenia powinny przygotować jej ciało do pracy w stanie nieważkości. W szczególności musi łatwo tolerować przeciążenie i dezorientację.
Anna, mistrzyni sportu w poliatlonie (sport wszechstronny), koncentruje się na lekkoatletyce: bieganie wahadłowe, przyspieszanie, dystanse maratońskie. Wszystko to wzmacnia układ sercowo-naczyniowy. Astronauta wzmacnia również swój rdzeń za pomocą deski, skrętów, unoszenia nóg w zawieszeniu, wykonując co najmniej 20 powtórzeń na podejście. W stanie nieważkości to właśnie te mięśnie zapobiegną zgięciu się na pół.
Programy szkolenia kosmonautów są w przybliżeniu takie same, ale każdy z nich ma indywidualne cechy. Tak więc Włoszka Samantha Cristoforetti skakała na linie przez dziesiątki godzin przed swoim pierwszym lotem. Amerykanka Sunita Williams ciężko pracowała nad swoją koordynacją. Ulubionym ćwiczeniem kapitan ISS jest rzucanie piłką o ścianę stojąc na jednej nodze. Nawiasem mówiąc, nie jest łatwo wytrzymać dłużej niż trzydzieści sekund podczas takiego treningu! A jeszcze trudniejszy jest kosmiczny gorący ziemniak. Jest to ćwiczenie grupowe, w którym musisz rzucać sobie piłkę medball stojąc na jednej nodze.
W kosmosie Sunicie udało się przebiec Maraton Bostoński! Nie schodziła z bieżni przez cztery i pół godziny.
Życie codzienne dziewcząt na orbicie
Każdy ciężar można zrzucić na delikatne kobiece ramiona w stanie nieważkości - brak grawitacji daje każdemu supermoc. Ale po powrocie na Ziemię, nawet po krótkim locie, kosmonauci słabną - tracą od pięciu do siedmiu kilogramów, ich kości stają się cieńsze. Dlatego na Ziemi przygotowują się do działania w stanie nieważkości, aw locie - do tego, co stanie się po powrocie z orbity.
Elena Kondakova zabrała podczas lotu prawdziwą przenośną siłownię. Kompleksowy trener umożliwił wykonywanie martwego ciągu i martwego ciągu rumuńskiego, przysiadów czołowych i klasycznych, wyciskanie na ławce i stojąco, bicepsy. Taki program treningowy byłby przedmiotem zazdrości każdego kulturysty!
Amerykańska astronautka Sally Ride była członkiem narodowej drużyny tenisowej na ziemi, ale nie sądziła, że dosłownie spoci się na orbicie. Codziennie spędzała dwie i pół godziny na rowerze stacjonarnym, bieżni, a także wykonywała ćwiczenia siłowe. Przyznaje, że nie była nawet na Ziemi w tak świetnej formie!
Naukowcy od dawna odkryli, że długi pobyt w kosmosie ma korzystny wpływ na wygląd człowieka. Astronauci, którzy spędzają na orbicie ponad sześć miesięcy, stają się młodsi o kilka lat. Ale niestety po powrocie na Ziemię efekt ten znika. Ale poprawiająca zdrowie gimnastyka kosmiczna jest zdecydowanie korzystna!
