Z biegiem czasu poglądy na temat kobiecego piękna ulegały zmianie i czasami słowa „piękno wymaga poświęcenia” miały najbardziej dosłowne znaczenie. To, co kobiety robiły sobie, by być dziś uważane za piękne, może szokować. Przed Wami dziesiątki przykładów z przeszłości, które potwierdzają, że nie należy gonić za zmienną modą i, co najważniejsze, nadal jest to zdrowie.
Chopin
Dziewczęta w XV-XVII wieku musiały nosić chopiny (także zoccoli lub pianella). Dlatego chronili swoje piękne stroje przed brudem pokrywającym ulice i demonstrując swój wysoki status społeczny. Wzrost Chopina mógł sięgać 50 centymetrów. Nic dziwnego, że panie musiały uciekać się do pomocy pokojówek, które zawsze były tam, aby wesprzeć swoją kochankę i zapobiec jej uderzeniu w twarz w błocie. Dosłownie.
Ochrona makijażu 1939
W ten sposób modne kobiety starały się chronić swój makijaż przed deszczem i śniegiem. Zła wiadomość jest taka, że to dziwne urządzenie dość szybko zaparowało od oddechu.
Dołeczki
W XX wieku był czas, kiedy kobiecość obrazu była uważana za niewystarczającą, jeśli dziewczyna nie miała uroczych dołków na policzkach. W 1923 roku opatentowano specjalne urządzenie, które według wynalazców mogło dać każdemu piękne dołeczki. Urządzenie założono na twarz, zamocowano za uszami i na brodzie, a dwa wystające pręty mocno i boleśnie przycisnęły się do policzków. Po pewnym czasie takiego stosowania na twarzy pojawiły się pożądane dołeczki.
Renesans: wysokie czoło, bez rzęs
W tym okresie naturalność nie była szczególnie doceniana, ludzie zaczęli aktywnie korzystać z kosmetyków, a kobiece ciało zostało podniesione do rangi kultu. Szczególnie modne było wysokie, zaokrąglone czoło, a im wyższa była linia włosów, tym lepiej. Dlatego wiele kobiet goliło włosy na czole, aby sprostać temu standardowi piękna. Ponadto fashionistki z pewnością pozbyły się rzęs, wyrywając je pęsetą.
XVII wiek w Anglii: biała skóra
Do wybielania twarzy zastosowano preparat z rtęcią i octem. Skóra rzeczywiście stała się bielsza, ale z czasem zmieniła kolor na żółty i proces ten był nieodwracalny. Królowa Anglii Elżbieta I była zagorzałą fanką kosmetyków wybielających. Jej twarz osiągnęła taki stopień bieli, że w historii zostaje zapamiętana jako „maska młodości”.
XVII wiek w Anglii: przezroczyste żyły
Aby podkreślić swoje pochodzenie, kobiety za pomocą niebieskiego ołówka narysowały żylny wzór na szyi, klatce piersiowej i ramionach.
Epoka wiktoriańska: gryzienie warg
Królowa Anglii Wiktoria zabroniła kobietom używania kosmetyków, ale to nie powstrzymało ich przed szukaniem wyjścia z sytuacji. Zamiast nałożyć szminkę i rumieniec, uszczypnęli policzki i przygryzli usta.
XIX wiek: arsen na straży piękna
W XIX wieku modne było spożywanie arsenu w celu „nadania twarzy rozkwitającego wyglądu, oczu - połysku, a ciała - atrakcyjnej krągłości”. Wystąpiły jednak również skutki uboczne: w tarczycy gromadzi się arsen, który może wywołać tworzenie się wola i doprowadzić do śmierci.
Epoka wiktoriańska: trujące zielone sukienki
W epoce wiktoriańskiej wynaleziono zielony barwnik, a barwione nim jasne tkaniny stały się popularne wśród fashionistek. Ten odcień został nazwany Scheele Green. Aby to osiągnąć, zastosowano mieszaninę arsenu i miedzi. Trująca substancja stopniowo zabijała tych, którzy nosili sukienki wykonane z tkaniny barwionej tym barwnikiem. W kontakcie z błonami śluzowymi farba powodowała podrażnienia i stopniowo wnikała w skórę. Nawiasem mówiąc, tapetę pomalowano tym samym barwnikiem, dzięki czemu zielone ściany w bogatych domach skrywały śmiertelne ryzyko dla właścicieli i ich gości.
Europa, XVIII wiek: leci
W tym czasie bez wahania używano kosmetyków, a szczególną wagę przywiązywano do sztucznych pieprzyków - much. Stały się nie tylko sposobem na ozdobienie twarzy, ale także narzędziem do flirtu. Na przykład mucha w kształcie półksiężyca oznaczała zaproszenie na nocną randkę, mucha kupidyna oznaczała miłość, powóz oznaczał zgodę na wspólną ucieczkę. Mucha nad górną wargą oznaczała, że dziewczyna była wolna i otwarta na propozycje małżeństwa. Jeśli na prawym policzku znajdował się sztuczny pieprzyk, oznaczało to, że kobieta była już mężatką. Wdowy nosiły muchy na lewym policzku.
Zobacz także: Grzebienie, babeczki i fryzury modelowe: co wydarzyło się w salonach kosmetycznych w ZSRR, Slaughter beauty: dlaczego czasami lepiej powierzyć makijaż profesjonalistom
Podobało się? Chcesz być na bieżąco z aktualizacjami? Zasubskrybuj nasz Twitter, stronę na Facebooku lub kanał Telegram.
Źródło
