Specjaliści Instytutu Kurczatowa wyhodowali analogi ludzkiej skóry w warunkach laboratoryjnych. Rozwój pomoże testować leki i schematy terapii bez udziału żywych podmiotów eksperymentalnych. W ramach badań tworzone są modele dwu- i trójwymiarowe. „W naszym laboratorium pracujemy z dwuskładnikowymi odpowiednikami ludzkiej skóry, w tym z analogami skóry właściwej i naskórka” - powiedziała Julia Chikitkina, pracownica laboratorium biokompatybilnych matryc i inżynierii tkankowej kompleksu Kurchatov z technologiami NBIKS.
Keratynocyty są wydzielane z naskórka zwierząt laboratoryjnych lub ludzi. W tym celu specjaliści wykorzystują fragmenty skóry pozostawione po operacjach chirurgicznych. Komórki dawcy są umieszczane na specjalnym podłożu. „Ślepe próby” umieszcza się na szalkach Petriego i inkubuje w 37 stopniach Celsjusza przez półtora do dwóch tygodni.
To wystarczy, aby stworzyć funkcjonalny odpowiednik skóry. Zewnętrznie sztuczna skóra jest podobna do prawdziwej, w ten sam sposób reaguje na wpływy zewnętrzne. Naukowcy twierdzą, że technologia ta jest obiecująca w leczeniu oparzeń, rozległych ran i innych urazów skóry.
