W światowej historii mody były okresy, kiedy kobiety zaniedbały swój wygląd, ale nie brwi. Nie jest to przypadkowe, bo gdy zmienia się ich kształt, dramatycznie zmienia się cały obraz i wyraz twarzy. Do tego żadna z rysów twarzy nie daje się tak łatwo skorygować jak brwi, a przecież moda i nastrój pań są tak zmienne.
Legendarna francuska aktorka Catherine Deneuve uważa, że brwi to oprawa twarzy i najważniejsza część makijażu.
Dziś istnieje prawdziwy kult pielęgnacji brwi - wiele kosmetyków do ich projektowania i makijażu: studia brwiowe, a nawet styliści brwi Ale czy kiedykolwiek zastanawialiście się, jakie trendy w modzie na kształt brwi podążalibyście, gdybyście urodzili się powiedzmy w XVI wieku? stulecie?
Nasza autorka Anna Sizonenko postanowiła odkryć wszystkie sekrety przeszłości i opowiedzieć o historii mody na brwiach.
Połączone brwi we współczesnym społeczeństwie są uważane za oznakę skrajnego zaniedbania, ale w starożytności kobiety miały na ten temat zupełnie odmienne poglądy.
Na starożytnym Wschodzie szlachetne damy (a czasem nie tylko panie) farbowały brwi, aby wyróżniały się na twarzach. Długie brwi optycznie wydłużyły kształt oczu i nadały spojrzeniu tajemniczości. Za atrakcję uznano złączoną brew. Dziewczyny pilnie dbały o włosy na grzbiecie nosa, stymulując ich wzrost maścią z rośliny usma, a także barwiąc je gumą.
Co ciekawe, w Asyrii gęste włosy na grzbiecie nosa uważano za znak osoby o błękitnej krwi, a takie piękno mogli nosić tylko przedstawiciele rodzin szlacheckich. Dziewczętom skromnego urodzenia zabroniono zapuszczać pełne brwi pod groźbą kary. Zastanawiam się, czy było wiele nielegalnych prób dotknięcia piękna?
W starożytnej Grecji i Rzymie wierzono, że zrośnięte brwi podkreślają zmysłowe piękno dziewczyny, dlatego wiele z nich malowało się na brakujących włosach na grzbiecie nosa, aby przyciągnąć uwagę mężczyzn.
W pewnym okresie takie brwi zaczęły być postrzegane jako coś zbyt uwodzicielskiego i szczerego, a dziewczętom z przyzwoitych rodzin odmówiono prawa do noszenia takiego makijażu. Następnie stał się wyłącznym przywilejem kapłanek miłości. Farba do brwi została przygotowana z mieszanki koziego mleka i czarnego kadzidła.
Wraz z upadkiem Cesarstwa Rzymskiego dobiegła końca era gloryfikacji piękna cielesnego i zastąpiły je inne, znacznie surowsze ideały. W średniowieczu czczono całkowite wyrzeczenie się ziemskich przyjemności. Społeczeństwo było surowe dla kobiet, ich ziemskie piękno uważano za grzeszne, budząc okrutne pragnienia. Dziewicę uważano za ideał kobiety.
Pod tym względem arystokraci z Włoch, Francji i Holandii woleli stworzyć dla siebie nieco nieziemski, upiorny obraz. Podkreślono modę na całkowite odrzucenie rozprowadzania kosmetyków dekoracyjnych, celową czystość damy. W tej epoce kobiety uważano za piękne z bezkrwawą białą cerą, łabędzią szyją i wysokim, równym czołem (postrzegano to jako symbol bystrości umysłu i nieskalanych myśli).
Aby twarz wyglądała na bardziej wydłużoną, panie zdjęły włosy z czoła i całkowicie wyrywały lub zgoliły brwi, a żeby optycznie wydłużyć szyję, ogoliły tył głowy. Najbardziej zdesperowane kobiety mody bezlitośnie wyciągały rzęsy. Muszę powiedzieć, że istnieją dowody na to, że okoliczni mężczyźni nie byli entuzjastycznie nastawieni do tej mody i można ich zrozumieć
W okresie renesansu poziom życia ludzi podniósł się, a jednocześnie złagodniały ich obyczaje. W Europie ponownie zaczęli gloryfikować kobiece piękno. To była era podziwu dla kobiecości. Szlachetne panie znów zaczynają się malować.
Jedną z najpiękniejszych i najbardziej wpływowych kobiet renesansu była Diane de Poitiers, kochanka króla Francji Henryka II. To ona ustanowiła niepodważalny standard kobiecego piękna, który nie stracił na znaczeniu we Francji od stu pięćdziesięciu lat. Zgodnie z nią prawdziwa dama z pewnością musi mieć:
„Trzy rzeczy są białe - skóra, zęby, ręce;
trzy czarne - oczy, brwi, rzęsy;
trzy różowe - usta, policzki, paznokcie;
trzy długie - ciało, włosy, palce;
trzy krótkie - zęby, uszy, stopy;
trzy cienkie - usta, talia, kostki;
trzy pełne - ramiona, uda, łydki;
trzy małe - klatka piersiowa, nos, głowa."
Kobiety starały się jak najbardziej odpowiadać ideałowi, a jeśli trudno było zmniejszyć stopy, to brwi jak zawsze były łatwo podatne na korektę. Preferowano gładką, cienką, zaokrągloną brew z lekkim załamaniem w kształcie półksiężyca. W tej erze pojawiła się szeroka gama pomadek do brwi.
W XVII-XVIII wieku kobiety już w maksymalnym stopniu stosowały makijaż, hojnie pudrowały twarze, malowały i sklejały pieprzyki, "muchy", a nawet nosiły sztuczne brwi, które były wykonane ze skór myszy. Najczęściej były przyklejane wysoko na czole, przez co tworzyły lekko arogancki wyraz twarzy.
W epoce wiktoriańskiej ceniono skromność, a prawdziwe damy w Anglii uważały, że stosowanie kosmetyków nie jest godne, preferując naturalny kształt brwi. We Francji panie nadal używały pudru, różu, szminki i oczywiście sczerniałych brwi. Istotne w tym czasie były brwi w postaci cienkiego, lekko łamanego łuku. Naukowcy tamtych czasów argumentowali, że młode panie o takim kształcie brwi wyróżniają się szczególnie lekkim i przyjemnym charakterem.
XX wiek był naprawdę wiekiem brwi! W ciągu ostatniego stulecia kobiety mody próbowały wszystkich możliwych form.
W latach dwudziestych modny był wizerunek namiętnej i demonicznej kobiety. Aktorki niemego kina pokazały trend na ultra cienkie, pełne wdzięku brwi z wydłużonymi końcówkami. Naturalne dane czasami nie pozwalały na tak wyraźną korektę kształtu, a dziewczyny wzorując się na Marlene Dietrich całkowicie zgoliły brwi i narysowały ołówkiem nienaganny kształt.
„Jak elektryczność śpiewa w kryształach!
Zakochałem się w twojej cienkiej brwi!
Tańczysz, Wasza Wysokość
Królowa Miłość!”
(Alexander Vertinsky, 1930)
W latach 30. nadal utrzymywała się moda na cienkie struny do brwi, zmieniło się tylko zgięcie, stało się bardziej zakrzywione, dzięki czemu twarz nabrała zdumienia. Ideałem tamtych czasów była Greta Garbo - to ona wyznaczyła trend dla takich brwi.
W latach czterdziestych kobiety przestały tak cienko wyrywać brwi. Ale teraz panie malowały na cienkiej, długiej końcówce do samej skroni. Tę modę zademonstrowała nagrodzona Oscarem gwiazda filmowa Katharine Hepburn.
W latach 50. popularne stały się brwi z silnym załamaniem; kształt z wysokim łukiem uznano za idealny. Niedokładność nie pożegnała się. W tamtym czasie wszyscy podziwiali Elizabeth Taylor i Marilyn Monroe, co jest bardzo wysokim standardem.
Dziewczyny wzorowały się na Sophii Loren, która wyraźnie wyróżniała brwi. Rysowała na lekko zakręconych końcach, co pomogło stworzyć palący, zarozumiały i buntowniczy obraz.
Lata 70. zostaną zapamiętane jako era „dzieci kwiatów”. Hipisi starali się być jak najbliżej natury, co znalazło odzwierciedlenie w ogólnym stosunku do roślinności na ciele - wielu całkowicie przestało dopasowywać kształt brwi (i ogólnie zapomniało o depilacji). Patrząc na zdjęcia modnych dziewcząt z lat 70., współczesne młode damy ciągną do podnoszenia pęsety. Głównym mottem piękna tamtych lat było À la Naturelle! W rzeczywistości zostało to zachowane w dobie jasnej dyskoteki - lat 80.
W latach dziewięćdziesiątych i na początku XXI wieku. panie znudziły się puszystymi brwiami i zaczęły je wyrywać dość cienko. Gładkość ustąpiła miejsca ostrości. Popularny był kształt ze spiczastym rogiem.
Od połowy 2000 roku. i po dziś dzień znów pojawia się moda. Ponadto w projektowaniu brwi pojawiło się jednocześnie kilka popularnych trendów.
Moda na umiejętnie zaniedbane brwi nie przeminęła już od jakiegoś czasu. Ten trend szeroko rozpowszechnił się pod wpływem tak znanych supermodelek, jak Cara Delevingne i Natalia Vodianova, którym natura obdarzyła spektakularne brwi. Ten szczegół stał się ich atrakcją, z której, jak nam się wydaje, nigdy się nie poddadzą.
Jednak gołym okiem widać, że te dziewczyny starannie pielęgnują swoje brwi, a ten celowo naturalny, romantyczny i nieostrożny wygląd jest wynikiem ciężkiej pracy. Krzaczaste brwi niewątpliwie przyciągną uwagę i posłużą jako jasne obramowanie oczu. A jeśli ta forma naprawdę Ci odpowiada, to masz szczęście.
Na szczęście w naszych czasach nie ma kanonów, których absolutnie każdy musi przestrzegać, ponieważ każda kobieta ma własną szerokość brwi. Wiele współczesnych dziewcząt porzuca nieco zaniedbaną naturalność na rzecz jasnych, wyraźnych i graficznych brwi, takich jak u hollywoodzkich div.
W dzisiejszych czasach pasja do projektowania brwi osiągnęła punkt, w którym domy mody nadal eksperymentują z niezwykłymi kolorami, aplikacjami i innymi akcentami. Doskonałym przykładem są słynne na całym świecie złote brwi z wybiegu Christiana Diora w 2013 roku autorstwa znanego makijażystki Pata McGratha.
Niezapomniany był również pokaz Chanel Prêt-à-Porter jesień-zima 2012 2013, na którym twarze modelek zdobiły paski sztucznych brwi, ręcznie wyszywane wielobarwnymi cekinami i błyszczącymi kryształkami przez mistrzów ze słynnego paryskiego studia Lesage.
Haute couture to sztuka i niewątpliwie piękna. Jeśli jednak przesadzisz z szerokością i kolorem w życiu codziennym, ryzykujesz, że wyglądasz nie na miejscu. OFM uważa, że dziś nie należy naśladować gwiazd filmowych ani modelek z branży modowej, gdzie skrajności są mile widziane i celowo zaniedbywane, grube, szerokie brwi są całkiem odpowiednie. Optymalne będzie dobranie szerokości brwi do rysów twarzy. Odpowiednio dobrany kształt brwi korzystnie podkreśli Twoją urodę i sprawi, że Twój wygląd będzie szczególnie urzekający.
