Łuskowate talerze w najmodniejszych odcieniach sezonu leżą płasko na stole. Stoisko jest pełne dziewczyn. Bez wahania biorą skórzany talerz, nakładają go na ubranie, oczy, oceniają: ten niebieski jest zaskakująco cienki, miękki jak cielę, a biały jest bardziej szorstki. Są też gotowe produkty - portfele, etui na telefony. Ryba skóra jest podobna do skóry węża. Torby ze skóry Pythona są bardzo popularne wśród turystów odwiedzających Tajlandię. Kosztują od 250-500 USD. Dla wielu popularnych zagranicznych marek produkujących odzież i obuwie rybia skóra od dawna nie jest egzotyczna, zdobywa podium, a niemiecka firma chowa nią kierownicę i wnętrze samochodu.
„Nasza technologia umożliwia wyprawianie skór o różnej grubości i wytwarzanie szerokiej gamy produktów. Na przykład, skóra różowego łososia może być „wypełniona” i pogrubiona. Wykonane są z niego rękawiczki, buty, akcesoria, różne wkładki do odzieży wierzchniej - powiedział założyciel firmy, mieszkaniec Nowosybirskiego Technoparku, Alexander Vasenev.
Według niego do produkcji skór nadają się skóry wszystkich gatunków ryb. Surowce mrożone pochodzą głównie od lokalnych dostawców. Najnowszym osiągnięciem jest opatrunek ze skóry łososia.
„Nie działa dobrze - jest chuda, rozdarta” - wyjaśnia Alexander Vasenev. - Ale nam uległ, okazuje się silniejszy niż byk.
Projekt powstał dzięki Letniej Szkole Technoparku. W 2015 roku Siergiej Shlykov, student drugiego roku Wydziału Ekonomii Uniwersytetu Nowosybirskiego i absolwent Nowosybirskiego Instytutu Technologicznego Galina Gribovskaya, przedstawił projekt w sekcji technologii nanobiomedycznych, który został zwycięzcą i otrzymał grant Fundacji Promocji Innowacji w wysokości jednego miliona rubli.
Opracowane przez młodych innowatorów skóry łososia zostały przekształcone w wytrzymałą, wodoodporną i piękną skórę. W opisie projektu mówi się, że „w celu uzyskania półfabrykatu skórzanego kupowane są surowce (skóry rybne) w ilości 33 tys. Sztuk rocznie. Wyrób skórzany przeznaczony jest dla szerokiego grona odbiorców - przedsiębiorstwa zajmujące się produkcją galanterii skórzanej, sklepy sprzedające półfabrykaty skórzane, amatorzy zajmujący się projektowaniem i rękodzieło autorskie”.
Jednocześnie innowatorzy zauważyli, że obróbka surowców jest pracochłonna (skórki są przetwarzane w stanie zamrożonym) i trwa kilka dni, więc nie ma powodu, aby spodziewać się, że skóry rybne będą tanie. A jednak, zdaniem ekspertów, w masowej produkcji jeden metr kwadratowy rybiej skóry będzie kosztował mniej niż skóra węża - średnio około dwóch euro (skóra pytona jest od półtora do dwóch razy droższa).
Wszystkie dotychczasowe technologie obróbki skór ryb nie mogłyby obejść się bez szkodliwego garbnika chromowego, którego stosowanie jest zabronione w Europie. Innowatorzy z Nowosybirska zaproponowali organiczne garbniki i preparaty enzymatyczne, czyli technologię przyjazną środowisku. Ponadto całkowicie usunął zapach ryby z gotowej skóry. Zamiast pierwotnie stosowanych leków importowanych istnieją tańsze rosyjskie odpowiedniki. Wszystko to pozwala na planowanie wejścia na rynki Rosji i innych krajów.
Dziś projekt studencki - zwycięzca Szkoły Letniej rozwinął się w produkcję z warsztatami w mieście Berdsk. Przetwarza od czterdziestu do sześćdziesięciu kilogramów surowców tygodniowo.
Na forum dalsze perspektywy rozwoju przedsiębiorczości zainteresował się dyrektor generalny nowosybirskiego „Academpark” Vladimir Nikonov. W końcu ryba ma na przykład głowę.
- Teraz główki ryb nie wchodzą do procesu technologicznego, ale mogły. Wtedy słusznie mówilibyśmy o złożonym przetwarzaniu odpadów rybnych. Może to zainteresować regiony Dalekiego Wschodu - zasugerował przedstawiciel firmy będącej rezydentem Igor Lichaczow. - Dysponujemy technologią, która pozwala przetwarzać skórę głowy i uzyskiwać cholesterol, az cholesterolu - niezbędną witaminę D3.
Złożono już dokumenty w celu uzyskania patentów na stosowanie technologii przetwarzania skór rybnych w Rosji.
„Zdolność światowego rynku futer i wyrobów skórzanych wynosi około dwunastu miliardów dolarów rocznie, z czego trzy miliardy w Rosji. Wielkość rosyjskiego rynku egzotycznych skór zwierzęcych wynosi 150-200 milionów dolarów rocznie. Dzięki zintegrowanej produkcji w ciągu najbliższych trzech do pięciu lat możliwe jest zajęcie nawet trzech procent rynku skór rybnych. W nadchodzącym roku możliwe jest wejście na turecki rynek galanterii skórzanej i pamiątek”- podzielili się swoimi planami przedstawiciele firmy.
tak poza tym
Pierwsza w Rosji, która rozpoczęła produkcję skór rybnych na Północnym Kaukazie. Akhmed Shadiev, mieszkaniec Inguszetii, opracował technologię wytwarzania karpia i jesiotra ponad dziesięć lat temu, ale była ona niedoskonała: pomimo tego, że powstała skóra miała piękny wygląd i zróżnicowaną paletę kolorów, emanował lekki zapach ryby. z tego. Dopracowanie technologii zajęło programistom wiele lat. Równolegle z poszukiwaniem idealnej formuły do produkcji skór, które są w istocie odpadami przemysłu rybnego, w warsztacie Shadieva w Nazranie z nowego materiału wytwarzano różne wyroby skórzane - torby, kopertówki, portfele. Okładki paszportów rybnych, stosunkowo niedrogie i nietypowe, cieszyły się dużym zainteresowaniem wśród kupujących. Inguscy projektanci próbowali nawet szyć ubrania z egzotycznych „tkanin” - kurtek i spodni. Modele były przeznaczone głównie do pokazów wystawienniczych.
Kilka lat temu, dzięki dotacji w wysokości trzech milionów rubli otrzymanej od rządu republikańskiego, Akhmed Shadiev zakupił nowoczesny sprzęt, dzięki któremu proces tworzenia rybiej skórki stał się łatwiejszy. Przy pomocy nowych maszyn nazrańscy rzemieślnicy zaczęli produkować piękne pamiątki - pudełka i inne produkty. O rosyjskich innowacjach dowiedzieli się za granicą. Napłynęły oferty współpracy z krajów europejskich i Turcji. Wraz z partnerami tureckimi Rosjanin otworzył zagraniczne warsztaty skór rybnych.
„Branża garbarska w Turcji jest bardzo rozwinięta. Nie ma problemu z zakupem tam niektórych barwników czy chemikaliów, inaczej niż w Rosji” - wyjaśnił swój wybór przedsiębiorca z Inguszetii. Możliwe było również utrzymanie produkcji w Nazranie. Ponadto zaczęto uwalniać skórę od innych gatunków ptactwa wodnego, na przykład od kałamarnicy, która okazuje się bardzo miękka i elastyczna. Jest przyjazny dla środowiska, a do jego produkcji nadal wykorzystuje się odpady handlowe, których pozbycie się jest problemem dla wielu krajów. Produkty z Inguszetii wysyłane są do innych regionów Rosji oraz do zagranicznych partnerów Shadieva.
